Na de tweede W.O
Bij de nieuwe start van de harmonie na de oorlog diende het bestuur de nodige financiële middelen te verzamelen om de instrumenten volledig te vernieuwen en die aan te passen aan aan het nieuwe diaposon. Pas in juni 1946 konden de Verenigde Vrienden opnieuw in het openbaar optreden naar aanleiding van de jaarlijkse processie. Op het Sint-Ceciliafeest telde de harmonie al terug 37 muzikanten. In 1950 werd een nieuwe vlag ingewijd.
In 1952 schaften 'De Verenigde Vrienden' zich voor het eerst een uniform aan. Dat was grijs en afgewerkt met gele knopen, kentekens en strepen. Nog steeds onder leiding van Alfons Vergracht hernam de harmonie in de jaren vijftig met succes zijn deelname aan de provinciale muziektornooien, en promoveerde opnieuw naar de eerste afdeling. Roland Lemaire nam de taak van de zieke Alfons Vergracht in 1964 over. In de daarop volgende jaren steeg het niveau van de harmonie verder onder leiding van de nieuwe dirigent.. Dit resulteerde in de promotie naar Eredivisie in 1971, en in diverse successen op stapmarswedstrijden. Hun mooiste overwinningen behaalden ze in Koksijde, Zwevegem, Ledegem, Brugge en Saint-Pol-Sur-Mer.
De harmonie was de grote promotor en stond aan de wieg van de officiële verbroedering van Avelgem met het Duitse Ettenheim. Dit stadje is gelegen aan de voet van het Zwarte Woud. De ontvangst van de Ettenheimse 'Stadtkapelle' in Avelgem (1967) en de reis van 'DeVerenigde Vrienden' naar ginder (1968) staan nog menig Avelgemnaar in het geheugen gegrift. De samenwerking tussen beide korpsen werd later herhaald in 1973, 1976, 1979, 1986 en 1994, en leidde telkens tot blijvende vriendschapsbanden met de Ettenheimse bevolking.
In de jaren tachtig was de klemtoon in de activiteiten van de harmonie reeds helemaal verlegd van de uitstappen en de stapconcerten, naar 'zittende' concerten. Vanaf dan krijgen we een vast schema in het jaarprogramma van de 'Verenigde Vrienden', dat ook nu nog gevolgd wordt. In de winter wordt een groot kunstconcert voorbereid met onder meer concourswerken, en deze worden tijdens een lenteconcert ten gehore gebracht. Daarna wordt een zomerprogramma ingestudeerd dat tijdens de diverse openluchtconcerten en op de reizen wordt uitgevoerd. Dit programma behelst dan ook meer pop- en filmmuziek, bigband-arrangementen, en andere populaire melodieën.
In 1981 nam Roland Lemaire ontslag, en werd Noël Moelaert de vierde dirigent in de geschiedenis van de harmonie. Zeven jaar later nam Bernard Cosaert zijn taak over, die op dat moment reeds dirigent was van de Jeugdharmonie van 'De Verenigde Vrienden'. Dit jeugdkorps was in 1976 door hem opgericht, en is sindsdien de onmisbare voedingsbodem van jeugdig muziektalent voor de grote harmonie. Voor meer info, zie de rubriek Jeugdharmonie.
De harmonie slaagde erin de klassering in Ere-klasse te bevestigen in de provinciale tornooien van 1991 en 1997. In de wedstrijd te Menen in 2002 echter dienden ze zich tevreden te stellen met een klassering in de afdeling Uitmuntendheid.
Sinds 1983 trekken 'De Verenigde Vrienden' ieder jaar tijdens de zomer op concertreis. De meest in het oog springende bestemmingen zijn Valeggio (Noord-Italië) in 1985 en 1989, Cantagrills (Zuid-Frankrijk) in 1990 en 1998, Cochem (Duitsland) in 1992, Parijs in 1993, Mendrisio (Zwitserland) in 1994, Saint-Malo (Bretagne) in 1996, Praag (Tsjechië) in 1999, en Dobbiaco (Noord-Italië) in 2001, met uitstappen naar Venetië en de Grossglockner. Ook tijdens de laatste jaren hadden memorabele reizen plaats, zoals die naar Dordrecht (Nederland, 2002), Straatsburg (2003) en Normandië (2004). De bestemming van de concertreis van 2005 was het Zuid-Franse Narbonne. Toen concerteerden 'De Verenigde Vrienden' voor het eerst op Spaanse bodem, namelijk in Colera aan de Costa Brava. De daguitstap naar Barcelona betekende een cultureel hoogtepunt voor de muzikanten. Tijdens die reizen brengt de harmonie telkens heel gewaardeerde concerten. Onvergetelijk voor de muzikanten is bijvoorbeeld het concert in de beroemde arena van Verona, of het enthousiasme van de Spaanse en Italiaanse luisteraars. Op de concerten tijdens hun reizen spelen de muzikanten in een wat lossere outfit, namelijk in jeans en polo, zoals bijvoorbeeld op deze foto hiernaast.